Wiosna.

Nadszedł czas, by powrócić. Powstać z martwych, narodzić sie na nowo. Długo mnie tu nie było. Pozwoliłem sobie zapomnieć.

Zapominanie jest rzeczą cudowną. Tak wiele chcielibyśmy wyrzucić z pamięci, tak wiele myśli i przeżyć pragniemy spalić, a popiół rozrzucić wokoło. Zdeptać. Zapomnieć. Never again.

Z drugiej strony, zapominać warto po to, by później sobie coś przypomnieć. Spojrzeć z innej strony. Uśmiechnąć się do wspomnień, które w chwili narodzin były pozbawione nadziei. Nadziei na pamiętanie.

Nic się u mnie nie zmieniło. Nadal taki sam, tak samo niedojrzały, tak samo stracony dla świata. Pragnę wiosny. Nie, nie tej kalendarzowej, nie cudownej pory roku. Pragnę wiosny w moim życiu.

"So as I write to you
Of what is done and to do
Maybe you'll understand
And won't cry for this man
'cause low man is due
Please forgive me"