ronnie

There's a black cloud overhead, that's me
And the poison ivy chokes the tree, again it's me

Człowiek - kameleon.

I nie mam tutaj na mysli jego wiecznie zmieniajacego się wygladu, "barw" przystosowujacych się do otoczenia, w którym aktualnie jest. Takimi zewnętrznymi kameleonami jest teraz większosć ludzi. Zdolnosci tego zwierzęcia, tak niezwykłe i oryginalne, nam wydaja się najbardziej ze wszystkich pożyteczne. A jednak, a jednak nie sa...

I'm the suit and tie that breaks the street
And still wants more

Oryginalnosć zanika wraz z rozwojem powszechnego kameleonizmu. Tacy sami. Przydatne, ale ograniczajace naszą naturę. Pozwalamy się zamknać w swiecie, który nie jest nasz i przystosowujemy się do otoczenia, do którego nie chcemy się przystosować. Ale takie już przekleństwo naszego talentu.

Look up to me
What you've been and what you've feared

Wsród tych zewnętrznych kameleonów, są też i Ci wewnętrzni. Ale ich o wiele trudniej dostrzec, o wiele trudniej odkryć ich własnosć swiatu. Ubieraja się jak chca, czesza się jak chca, za nic majac ogół, grupę, społecznosć. Maja zmienne charaktery.

Look up to me
Look it's me, what you hear
See right through me
See the one who can't be free

I ja jestem takim kameleonem. W zależnosci od tego, kto stoi przy mnie - jestem inny. Podobny do niego, zaskakujaco identyczny, a jednak nadal czuję się soba, nie podszywam się i nie udaję. To ja, w nieco zmienionej formie. Zastanawiam się. Czy poprzez plastycznosć mojego charakteru nie próbuje ujawnić się to, że ja go po prostu nie mam? Jestem soba, a jednak nie ma szeroko pojętego mnie? Moje ja zagubione gdzies w przygnębiającej egzystencji opusciło mnie i skazało na wieczna bezcharakterowa wędrówkę? To głupie. Być kameleonem.

Yeah, look it's me
The one who can't be free
Much too young to focus
But too old to see.

Blog po raz -enty powrócił do łask. Wczesniej nic nie pisałem, przyczyna oczywista - matura. Ale teraz cieszę się, że już po wszystkim. Życie po raz kolejny jest piękne.

Lay beside me, tell me what they've done
Speak the words I want to hear, to make my demons run

Nerwowy się robię ostatnio. Przejmuję się sprawami,którymi nie powinienem się przejmować. Nie mówiac już o ludziach. Ludzie raz po raz zaskakuja mnie własną głupota. Kiedyś mnie to denerwowało, potem smieszyło, teraz - przeraża. Spogladam na tych idiotów i raz po raz zadaję sobie pytanie: jak tu dalej wierzyć w ludzi?

The door is locked now, but it's open if you're true
If you can understand the me, than I can understand the you

Coraz częsciej słyszę, że trudno mnie zrozumieć. Trudno? Nie, mnie się nie da zrozumieć. Podobno mam dziwny charakter. Dziwny? Jakos nigdy nie zauważyłem w nim nic nadzwyczajnego :) Ot, zbiór przeciętnych cech, również przeciętnie wykorzystywanych. I mnie łatwo jest zrozumieć. Jesli tylko się chce.

Black heart scarring darker still, but there's no sun shining through
No, there's no sun shining through

Co chwila cos we mnie umiera. Albo któras częsć mego serca odchodzi w zapomnienie, albo to kolejna bariera lęku runęła z głosnym hukiem. To zabawne patrzeć, jak się zmieniam. Z każdym dniem jestem inny. Nie wiem, czy "lepszy" - nie mnie to oceniać. Sam w sobie jeszcze bardzo wiele bym zmienił. Ale na wszystko w życiu jest czas. Przyjdzie także i na to.

What I've felt, what I've known
Turn the pages, turn the stone
Behind the door, should I open it for you?

-.metallica - unforgiven 2.-